Κατά παράβαση του κανόνα των 5! … η meggie με κάλεσε σε ένα παιχνίδι μεταξύ των blogger.
Mε τιμά αυτό!
5 πράγματα που μου αρέσουν και 5 που δεν μου αρέσουν στο blogging.
Χμ…
meggie μου δεν μπορώ να λειτουργήσω καλά μέσα σε πλαίσια…. Ιδίως εδώ δεν τα θέλω καθόλου. Θα μου επιτρέψεις να τα πω με τον δικό μου τρόπο…
Δεν έχω πολλούς σχολιαστές. Θα ήταν ευχάριστο για εμένα , εάν θέλουν όσοι επισκέπτονται αυτή την γωνιά μου, να πουν τη γνώμη τους με όποιο τρόπο. Είτε μέσα από το δικό τους blog, ή εάν δεν έχουν, θα φιλοξενήσω εδώ τις σκέψεις τους.
H αλήθεια είναι, ότι τα έχω αγαπήσει τα blog. Όταν αγαπώ κάτι, μειώνω πολύ τα όποια άσχημα υπάρξουν. Έχω μια τάση να τους βρίσκω άλλοθι, να προσπαθώ κάπως να τα κατανοώ και να μη στέκομαι εκεί.
Στη σκέψη μου δεν κυριαρχεί η ανάρτηση, αλλά ο άνθρωπος πίσω από την ανάρτηση. Τι θέλει να εκφράσει. Τι πραγματικά θέλει να εκφράσει και ποια ανάγκη τον κινεί. Η δική του ανάγκη μπορεί να μη ταυτίζεται με την δική μου. Είναι πολύ φυσιολογικό και ανθρώπινο αυτό. Τελικά γίνεται αδιάφορο. Το θέμα είναι, εάν μπορούμε να νοιώσουμε την ανάγκη του άλλου και αναλόγως πως θα σταθούμε σε αυτήν.
Ούτε όλοι επικοινωνούμε με τον ίδιο τρόπο. Παρ’ όλα αυτά, μπορεί να βρεθεί ο δρόμος που θα βαδίσουμε μαζί. Όπως το αντιλαμβάνομαι τα blog επικοινωνούν με άλλα που περιέχουν , πώς να το πω… κοινή ψυχοσύνθεση, κοινά ενδιαφέροντα, ίδιες αγάπες ίσως, κοινούς τόπους αναφοράς. Δεν είναι απαραίτητο να μοιάζουν. Συνήθως βαρετό αποβαίνει αυτό.
Εάν το σκεφτούμε έτσι ο λεκτικός ανταγωνισμός , ο όποιος ανταγωνισμός δεν έχει θέση. Δεν έχει καμία ουσία και δεν μας πάει πουθενά. Η διαφορετικότητα όμως των απόψεων, η διαφορετική ματιά , η καλοπροαίρετη διάθεση, το χιούμορ, ναι αυτά μπορούν να αποβούν δημιουργικά για όλους τους εμπλεκόμενους.
Βρίσκω συναρπαστικό το ότι εδώ η απόσταση, η όποια απόσταση καταλύεται. Βρίσκω συναρπαστικό το ότι μου δίνεται η δυνατότητα να ψηλαφίσω γνώσεις και ιδέες νέες, να μιλήσω γι’ όλα αυτά που δεν γνωρίζω και άλλα που ίσως γνωρίζω. Κυρίως , βρίσκω συναρπαστικό ότι όλο αυτό το πλήθος των ανθρώπων που μιλούν μέσα από ένα blog είναι πραγματικά αληθινοί, εκφέρουν μια δική τους αλήθεια, πολλές φορές μοιράζονται σκέψεις και συναισθήματα που διστάζουν να τα συζητήσουν με πολύ δικούς τους ανθρώπους, ενδιαφέροντα που δεν τους δίνεται η ευκαιρία , το πεδίο, να τα μοιραστούν. Έτσι γίνονται δικοί μου άνθρωποι… και χαίρομαι με την χαρά τους, λυπάμαι με την λύπη τους. Ουδόλως ενδιαφέρει εάν εκείνοι το γνωρίζουν. Το συναίσθημα δεν ορίζεται σε τέτοιες παραμέτρους.
Ουδόλως ενδιαφέρει εάν κάτι είναι ψεύτικο. Το ψέμα ποτέ δεν έχει βαθιές ρίζες και έχει αυτή την άτιμη την τάση να αποκαλύπτεται. Τι νόημα έχει εάν το καλοσκεφτούμε? Ακόμη και εάν θρέψει την ματαιοδοξία και τον εγωϊσμό του άλλου για κάποιο χρονικό διάστημα… τι νόημα έχει έτσι ? Τι αξία?
Υπάρχει δυστυχώς και σε αυτό τον τόπο, η κλοπή και η καπήλευση, η ζήλεια και η αλαζονία. Είναι ένας ανθρώπινος τόπος. Δεν θα μπορούσε παρά να περιέχει όλες τις ανθρώπινες ποιότητες… Υπάρχει όμως ένα ισχυρό αντικαθρέφτισμα . Εάν αυτό μας απασχολήσει λίγο, εάν το δούμε ως ευκαιρία, θα μπορούσε να γίνει δρόμος βελτίωσης. Ίσως μπορούμε να γίνουμε λίγο πιο καλοί ως άνθρωποι. Ίσως μπορούμε να υπερβούμε έστω λίγο, τα ελαττώματα της ανθρώπινης φύσης μας. Ίσως μας βοηθήσουν οι συγκυρίες να κοιτάξουμε πιο βαθιά μέσα μας.
Οι συνενώσεις που γίνονται μεταξύ των blog, αλλά και με ανθρώπους που σχολιάζουν χωρίς να έχουν, είναι φορές που αποκτούν στην σκέψη μου μεταφυσικές διαστάσεις,…. οι συγκυρίες, η αναφορά σε όμοιους «τόπους» ψυχής, ο χρόνος.
Τα αρνητικά, ναι δεν λέω υπάρχουν, και θα υπάρχουν, αλλά εάν σκεφτεί κανείς ότι στην ουσία συνάντησε ένα άνθρωπο διαφορετικής νοοτροπίας, διαφορετικής ποιότητας, που δεν του ταιριάζει, απλώς διαφορετικής το τονίζω, δεν εννοώ καλύτερη ή χειρότερη της δικής του, έχει την επιλογή να μη τον συναντήσει πάλι. Απλό είναι. Εύκολο. Εδώ είναι πολύ πιο εύκολο από την ζωή που ζούμε όλοι πέρα των blog. Γιατί και τα blog ένα είδος ζωής είναι. Πλούσιας ζωής με παραμέτρους πολύ ενδιαφέρουσες και επιλογές.
Και ως ζωή…πολύπλοκη, πολύπλευρη και γόνιμη, τόσο ενδο-ζωή όσο και έξω-ζωή…όσο κρατήσει…
Τελικά τι είναι οι blogoγειτονιές , παρά ένα ακόμη αποτύπωμα της ανθρώπινης ψυχοσύνθεσης και δραστηριότητας στο χρόνο…