Κυριακή 31 Οκτωβρίου 2010

for valuable






H φωτογραφία είναι του Jose Miguel Rodriquez  από το www.photo.net



Ανατρίχιασε το δέντρο. 
Ζούσε εκεί χρόνια και χρόνια.
Όταν ήταν μικρό, μια μικρή φύτρα στο χώμα όλα ήταν διαφορετικά γύρω του. 
Μυρωδιές και ήχοι το κύκλωναν από παντού. Διαφορετικές μυρωδιές, διαφορετικοί ήχοι.

Όταν μεγαλώσω, έλεγε, θα γίνω ένα ψηλό και δυνατό δένδρο. Το πιο ψηλό θα γίνω! Μπορεί να φτάσω και στον ήλιο κάποτε… 
Η μάνα του δίπλα, γέλαγε ευτυχισμένη στα λόγια του και άπλωνε τα κλαδιά της να το προστατέψει. 
Είχε και μια φίλη μέλισσα. Ναι, ναι του έλεγε. Όταν μεγαλώσεις, θα έρθω να φτιάξω ένα σπίτι στα κλαδιά σου και θα έρθουν κι’ άλλες μέλισσες και θα ζούμε πάντα μαζί, ευτυχισμένοι…

Ανατρίχιασε το δέντρο κοιτώντας γύρω του. Δεν μπορούσε να ανασάνει. Ζούσε για αυτές τις λίγες στιγμές που θα έβλεπε τον αγαπημένο του ήλιο να περνά εκεί ανάμεσα στα τσιμέντα.

Ζω είπε, κι ανατρίχιασε πάλι…γιατί δεν υπήρχε κάποιος να το ακούσει.
Θα συνεχίσω να ζω , και ποιος ξέρει …ίσως κάποτε γίνω πιο ψηλό και πιο δυνατό . Ίσως κάποτε καταφέρω να φτάσω στον ήλιο…




Παρασκευή 29 Οκτωβρίου 2010

for view




Η φωτογραφία είναι από το  www.worth1000.com


Ξύπνησε ένα πρωί ιδρωμένος. Ο καθρέφτης του μπάνιου του, αντανακλούσε το ίδιο χθεσινό πρόσωπο. Γκρί.

Θυμόταν τα μάτια του. Κάποτε ήταν γαλάζια, σαν τη θάλασσα έλεγαν όλοι… Γκρί.
Θυμόταν τα όνειρά του. Κόκκινα και χρυσαφιά έβαζαν φωτιά στις νύχτες του… Γκρί.
Θυμόταν το πρώτο του φιλί μια νύχτα Αυγούστου. Έφηβοι και οι δύο με ένα ασημένιο φεγγάρι να τους κοιτά από ψηλά… Γκρί.

Είχε πάψει ξαφνικά να θυμάται. Δεν θυμάται ούτε εάν ήταν απόφαση αυτό.
Κοίταξε την ημερομηνία. 29 Οκτωβρίου σήμερα. Φθινόπωρο. Τα φύλλα κιτρινίζουν.
Ντύθηκε αργά, τελετουργικά. Έβαλε τα μποτάκια του, γυαλιά και καπέλο και πήρε ένα σπρέυ στο χέρι.
Κίτρινο, σκέφτηκε. Είναι ένα  εξ ίσου καλό χρώμα.
Κλείδωσε την πόρτα πίσω του με ένα χαμόγελο διαφορετικό.

Το να χρωματίζεις την ζωή αποτελεί πλέον επαναστατική πράξη. Απέναντι στον ίδιο σου τον εαυτό…και δάκρυσε.



Κυριακή 24 Οκτωβρίου 2010

για μια εικόνα



Δεν θα γράφω …είπε η V
O λόγος, όχι, δεν είναι το πλουσιότερο εκφραστικό μέσο...
ούτε το πιο άμεσο
ούτε το πιο μεστό.
Mπορεί όμως να γίνει όλα τα παραπάνω και πολύ περισσότερα...

Θα τον μεταμφιέσω, είπε…
Στο κάτω κάτω, πάντα με ενδιέφεραν οι μεταμφιέσεις. Ναι. O λόγος, έχει πολλούς τρόπους να μεταμφιέζεται. Υδάτινος είναι ο λόγος. Με όλες τις φυσικές ιδιότητες που απορρέουν από αυτό το φυσικό στοιχείο. Παραμένει πάντα όμως ο ίδιος. Δεν αλλάζουν τα βασικά συστατικά του. Η μορφή του όμως, ναι, μπορεί να μεταβληθεί.

Εάν μπορεί το νερό να μεταστοιχειωθεί?
Μα τι με ρωτάς τώρα ? Αυτά δεν τα έχει λύσει η επιστήμη της Φυσικής ακόμη…Εγώ είμαι ένας απλός άνθρωπος, ένας αδαής γιατί, να το ξέρεις, δεν τρέφω την αυταπάτη της γνώσης, τρέφω την βεβαιότητα της άγνοιας.  Δεν ξέρω βέβαια, εάν κάποιος αλχημιστής , κάποτε , κατάφερε κάτι τέτοιο.

Δεν αποδέχεσαι του αλχημιστές ? Και πού νομίζεις ότι βρίσκονται οι ρίζες της χημείας και της φυσικής επιστήμης ? Το όνομα σε ενόχλησε ? Η ταμπέλα ?
Αλλά και αυτοί, νομίζεις ότι την τυχόν ανακάλυψή τους την μοιράστηκαν με τους υπόλοιπους ανθρώπους ? Ίσως να υπήρξε κάποιο κρυπτογραφημένο σύγγραμμα , κάτι κωδικοποιημένο, τα συνήθιζαν αυτά ξέρεις. 
Ο εγωϊσμός και η αλαζονεία όμως, δεν ξέρουν να μοιράζονται. Ποιος, οικιοθελώς θέλησε να μοιραστεί τον θρόνο του ? Α ! μην ψάχνεις… απευθύνσου στην κοινή λογική σου…  
Επικίνδυνη γνώση ? Ναι, ίσως και αυτό. Πάντα ήταν ένα θεμελιώδες επιχείρημα ώστε η γνώση να παραμένει κρυφή. Αλλά , δεν μιλάμε τώρα για αλχημεία στοιχείων, ούτε για επικινδυνότητα.

Για απλά πραγματάκια μιλάμε, απλά καθημερινά, υλικά, όπως αποτυπώνονται σε μια εικόνα. 
Που ξέρεις, μπορεί να ανακαλύψουμε πολύ περισσότερα από ότι περιμένουμε, αλλά ... καλύτερα, ας μη περιμένουμε τίποτα. Ας το διασκεδάσουμε μόνο.

Καφέ ?
Ναι, θέλω. 
Δυνατό, με δύο κουταλιές ζάχαρη…




...for vitality





 Η φωτογραφία είναι από το www.fotosearch.gr





Related Posts Plugin for WordPress, Blogger...