Κυριακή 1 Απριλίου 2012

Purple


Ζωγράφος : Fan Shi Yong


Όταν άνοιξα... άνοιξε την πόρτα, μπροστά της απλώθηκε ένας κήπος με ολάνθιστες κερασιές.
Ο αέρας χόρευε με τ' άνθη γύρω της, τα στροβίλιζε στη γη που είχε σκεπαστεί με τα πέταλα τους, έπαιζε μαζί τους σαν παιδί , σαν παιδί έτρεχα... έτρεχε εκείνη με τα χέρια ανοικτά, τα μάτια και το χαμόγελο διάπλατα !
Λευκό ήταν το κιμονό που φορούσε με τελειώματα στα φαρδιά μανίκια σε κόκκινο και ένα δράκο που κρυβόταν πίσω από τα μαύρα, μακριά, στιλπνά μαλλιά, να ζωντανεύει στην κίνησή της σκορπίζοντας πράσινο, χρυσό και κόκκινο.

Έχει σημασία η μορφή μου... μορφή της ;
Σημασία είχε όταν γύρισε και κοίταξε πίσω της, η λάμψη της ευφορίας στο πρόσωπό της!
Τόση ομορφιά αλήθεια!

Η γραφή δεν είναι μνήμη.
Ένα αποτύπωμα... το ξέρω... αλλά φοβάμαι μήπως κάποτε δεν θυμάμαι...
Δεν θα ήθελα να ξεχάσω το συναίσθημα που με πλημμύρισε... που την πλημμύρισε καθώς έτρεχε προς εκείνον.
Σαν παραμύθι κάποτε ; Έστω ...

Αν κάποιος, έχει έστω για μία φορά στην ζωή του, νοιώσει απέραντη αγάπη μαζί με γαλήνη και αυτό που ονομάζουμε αρμονία με όλα γύρω του και μέσα του, θα με νοιώσει... θα την νοιώσει...
Απόλυτη , απέραντη. Βαθιά και ολοκληρωτική αίσθηση...

Μαύρα φορούσε. Με σπαθί μακρύ, λίγο γυριστό, στην μια πλευρά να κρέμεται μέσα σε θήκη και μαχαίρι ζωσμένος από την άλλη πλευρά, μέσα από την φαρδιά υφασμάτινη ζώνη. Πολεμιστής μάλλον. Με αξίωμα. Ύφασμα και δέρμα επάνω του. Πολυτελές. Όλα μαύρα, και τα μαλλιά, τα μάτια, εκτός από το χαμόγελο. Λαμπερό.

Με έβλεπα... την έβλεπα να τον αγκαλιάζει από την μέση και να περπατούν μέσα στα άνθη της κερασιάς που στροβιλίζονταν, χαμένοι ο ένας μέσα στα μάτια του άλλου. Πιο αχνό δίπλα μας... δίπλα τους ένα παιδί, αγόρι, με πολύχρωμα ρούχα, μικρό, γύρω στα 5, 6 νομίζω, να τρέχει και να κλωτσά γελώντας ότι άγγιζε με το πόδι του...

Με είδα ... την είδα άλλη μια φορά με μωβ κιμονό, περίτεχνα κεντημένο όπως και το πρώτο, να περπατά. Φευγαλέα εικόνα...
Λεπτομέρειες, ίσως βαρετές, αλλά... δεν θέλω καμιά να μου λείψει...

Φωτιά μετά . Βίαιη !
Πόλεμος ; Δεν ξέρω... Ένοιωσα... ένοιωθε μεγάλη αναταραχή.
Εκείνον, δεν τον ξαναείδε.

Χρόνια μετά...
Σίγουρα είχαν περάσει χρόνια γιατί το παιδί είχε μεγαλώσει. Σιδεράς ήταν. Δούλευε με το αμόνι. Ευρύστερνος μέσα στο φόντο της φωτιάς. Σεβαστός ανάμεσα σε όλες τις τάξεις του τόπου και της εποχής, συμβουλάτορας λόγω του βάθους της σκέψης του και της ακεραιότητας του χαρακτήρα του.
Με είδα... την είδα μεγαλύτερη πολύ, παρατημένη, ίσως και παραιτημένη, με φτωχικά καφετιά ρούχα, να περπατά. Σκυφτό το κεφάλι και το κορμί. Σκυφτή η σκέψη. Μόνη.

Ο γιος της ακολούθησε τελικά την κλίση του.
Το πνεύμα του ήταν πιο πεινασμένο από οτιδήποτε άλλο μέσα του.
Ακολούθησε το θρησκευτικό σχήμα του τόπου εκείνου και του χρόνου. Τον είδα να περπατά ανάμεσα σε δένδρα χαμηλά, με άλλους γύρω του. Όλοι με πορτοκαλόχρωμες μακριές ενδυμασίες. Διέπρεψε. Μάλλον αυτή είναι η σωστή λέξη... Ανέβηκε γρήγορα στην ιεραρχία λόγω του εσωτερικού του πλούτου και έμεινε στην μνήμη των επόμενων γενεών ως ένας σεβαστός, πνευματικός βαθιά άνθρωπος.

Με είδα... την είδα να πεθαίνει μόνη και φτωχή μέσα σε ένα πολύ μικρό σπίτι. Τόση θλίψη...
Πάντα της έλλειπε εκείνος. Όχι ο γιος της...
Εκείνη τη στιγμή σκέφτηκα... σκέφτηκε. “Δεν μπορεί να τελειώνουν όλα εδώ. Υπάρχει συνέχεια. Ποια είναι η πραγματική μορφή μου ;”
Είδα. Είδε τον εαυτό της, ένα λευκό φως, γαλακτερό, σε κλειστό οβάλ σχήμα με εσωτερικούς χρυσούς ιριδισμούς.
Είδα. Είδε να την πλησιάζει ιδίου σχήματος βαθύ γαλάζιο φως με γαλανούς ιριδισμούς. Στην ένωσή τους ένοιωσα... ένοιωσε απέραντη αγάπη και αρμονία... Ολοκλήρωση!

Δεν ήθελα... ήθελε να ανοίξει τα μάτια. Ήταν αιώνια αυτή η στιγμή και την ήθελε έτσι! Δάκρυα κυλούσαν στα μάτια...

Έφτασα για άλλη μια φορά στην τελευταία πρόταση...
Δίπλωσα για άλλη μια φορά τα γραμμένα φύλλα. και τα έβαλα στον φάκελό τους.
Ίσως κάποτε καταλάβω...


17 σχόλια:

  1. με μαγνήτισε ο τρόπος γραφής σου...

    ελπίζω κάποτε να καταλάβεις, ελπίζω κάποτε να δεις καθαρά αυτό που ψάχνεις, ψάχνει, κι να είναι νωρίς για να προλάβεις να εκφραστεί(ς)...

    καλό σου μήνα

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Έρχεται ο καιρός για όλα... Αρκεί να μη ξεστρατίζουμε !
      Σε ευχαριστώ πολύ!!!
      Καλώς ήρθες :)

      Διαγραφή
  2. Veritable, vision, παραμύθι... Όλα εμπεριέχονται σε τίμιες δόσεις...
    Καλό μήνα!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Έχουν μια τιμιότητα τα "παραμύθια".
      Πάντα λένε αυτό που θέλουν Εκείνα να πουν...
      Σ'ευχαριστώ :)
      Καλός να είναι !

      Διαγραφή
  3. Καλό απόβραδο,

    Πάω κι' έρχομαι και δεν έχω Κάτι να πώ. Δεν χρειάζεται άλλωστε !
    Μονο,
    Μνήμη είναι ό,τι έχουμε ακούσει,
    Μνήμη είναι ό,τι έχουμε δεί
    και ό,τι έχουμε πράξει.

    Και θυμάμαι: Τα Όνειρα του Κουροσάβα και τον κήπο με τις κερασιές του.

    Καλόν Απρίλη,
    πούχει και Έξοδο και Ανάσταση τούτη τη χρονιά.

    υγ. Θα το θυμάμαι τούτο το κείμενο

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. όχι! :) δεν χρειάζεται...
      Θυμήθηκες εκπληκτική ταινία !!! Ποίηση !!! Κατά καιρούς την θυμάμαι και όλο λέω να την ξαναδώ.
      Καλό Απρίλη και για εσένα!

      υ.γ. ευχαριστώ !

      Διαγραφή
  4. Το συναίσθημα δεν χάνεται αλλά δεν ξέρω αν αυτό είναι
    ευτυχία ή κατάρα καθώς περνάς την υπόλοιπη ζωή σου
    με την προσμονή της επανάληψης αν ο συνδημιουργός
    έχει χαθεί. "Ο απρίλης είναι ο μήνας ο σκληρός " λέει
    ο ποιητής κι όλο και κάτι συναντώ που να μου το θυμίζει...
    Σήμερα ήταν το δικό σου κείμενο.
    Καλό βράδυ V :)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Είναι και ευτυχία και κατάρα...
      Είδες με πόση σιγουριά στο λέω ;
      Η έλλειψη αυτού του τύπου, περιέχει πέρα από τον πόνο της ψυχής και τον πόνο του σώματος...
      Όλα πονούν! Έτσι το αντιλαμβάνομαι...

      αλλά... υπάρχει και ένα αλλά...
      Πόσα πραγματικά γνωρίζουμε για την ύπαρξή μας; ούτε εγώ γνωρίζω φυσικά...
      Ίσως κάποτε καταλάβω... ίσως όχι...

      καλό βράδυ κυρία μου :)

      Διαγραφή
  5. Υπέροχο κείμενο
    που η αύρα του δεν έχει τίποτα να ζηλέψει
    από την σοφία και την ομορφιά που υπονοεί -τίποτα!

    Γεννιόμαστε με την Αγάπη ολόκληρη να κατοικεί στην ψυχή μας..
    ζούμε και επισκέπτες έρχονται και φεύγουν κλέβοντας την προσοχή μας..
    δεν είμαστε όμως τίποτα άλλο από αυτό το Φως που απλώς η ύπαρξή μας το ταξιδεύει
    για όσο, στον κόσμο αυτό...
    τελικά φεύγουμε και επιστρέφουμε πάλι στην αιώνια ουσία μας
    και ίσως ο έρωτας, η αγάπη, να είναι ακριβώς του ταξιδιού η αιτία..
    εκείνες οι στιγμές που η αλήθεια το κατορθώνει να λάμψει σε τούτη,
    την όχι και τόσο φιλόξενη διάσταση..
    εκείνες οι στιγμές χρειάζονται μονάχα δυο όμοιες ψυχές
    και συναντιούνται πάντα! να το πιστέψεις!

    η πίστη είναι η βαθύτερη κατανόηση...

    Καλώς σε βρήκα :)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Μου αρέσει πολύ η οπτική σου !!!
      Μακάρι να είναι έτσι, έστω για εσένα :)

      Καλώς βρεθήκαμε flash :)

      Διαγραφή
  6. "Η γραφή δεν είναι μνήμη",η ψυχή γνωρίζει να υφαίνει τον ιστό της μνήμης και μετά το συναίσθημα να βάζει χρώμα ντύνοντας το χθές,το σήμερα,το αύριο μέχρι ο χρόνος να καθορίσει το παρελθον,το παρόν και το μέλλον.Αυτή είναι η ζωή μας,μικρά ίχνη φωτός στιγμιαία στο άπειρο σύμπαν,μα σημασία έχει η ύπαρξη,το πνεύμα που φώτισε έστω και για μία στιγμή όσο κρατά μία ανάσα το σκοτάδι.
    Ομορφο το κείμενό σου.Καλό σου βράδυ V.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Αν η αντίληψη δημιουργεί πραγματικότητες ή απλά φωτίζει ένα μικρό κομμάτι τους, σκέφτομαι ότι ζωή και ύπαρξη για τον καθένα μας είναι συνήθως κάτι διαφορετικό. Ως διαφορετικό θα το αντιληφθούμε μέσα από τα νοητικά και αισθητηριακά "εργαλεία" που διαθέτουμε.
      Τείνω στο ότι η αλήθεια της ύπαρξης για τον καθένας μας, σε αυτό το χώρο και τον χρόνο που ζούμε έχει καθαρά υποκειμενική θεώρηση δημιουργώντας τα θεμέλια του "αύριο".
      Θυμάσαι την ιστορία "Η σπηλιά του Πλάτωνα" ;Είμαι σχεδόν σίγουρη ότι την γνωρίζεις και αν όχι, είμαι σχεδόν σίγουρη ότι θα την ψάξεις :)

      Σε ευχαριστώ πολύ Λύκε και καλώς ήρθες!!!
      Να έχεις ένα όμορφο Σαββατοκύριακο :)

      Διαγραφή
  7. Ανταποδίδω 'Όλες τις ευχές σου γλαρένια !!! και σ' ευχαριστώ πολύ :)
    Επιτέλους έμαθα από εσένα πως λέγεται ένα από τα αγαπημένα μου φυτά! Τώρα μένει να το βρω :)
    Δυστυχώς δεν μπορώ να αφήσω σχόλιο στην ανάρτησή σου αφού είναι κλειστά αλλά δεν πειράζει...
    Να είσαι Καλά !!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  8. Ισως καποτε ολοι μας καταλαβουμε! φιλακια!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  9. ... κι εγώ την είδα...

    την είδα μ' εκείνον συντροφιά, να πεθαίνουν μαζί αγκαλιά, στο φτωχικό τους σπίτι, που συνειδητά είχαν επιλέξει... δεν ήταν βλέπεις πλούτος γι αυτούς, τα γήινα... τα εφήμερα... τα κενά... διαφορετικά ήταν αυτά, που απ' τη ζωή τους αναζητούσαν...

    τόση λάμψη... τόση χαρά...

    όντως ναι! δάκρυα κυλούσαν στα μάτια της... κι αυτά λαμπύριζαν όπως παλιά... και τότε, αγνάντεψα στα μάτια της, τα δικά τους πελάγη… όπως τότε, που για πρώτη φορά τον είχε συναντήσει... για πρώτη φορά το χέρι της είχε ακουμπήσει...
    ευτυχίας δάκρυα!!!...

    ίσως κάποτε καταλάβεις...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Σ' ευχαριστώ για το σχόλιό σου αγαπητέ kittaro!
      Πάντα είναι ξεχωριστό και ιδιαίτερο !!!

      Διαγραφή

Related Posts Plugin for WordPress, Blogger...