Τρίτη 6 Δεκεμβρίου 2011

Ο καμβάς...


Σήκωσε το χέρι για να προστατευτεί.
                                                Ξέχασε ότι ήταν η ζωγραφιά ενός άλλου...

                                                                                                       Πίστεψε ότι είχε ζωή ! 
                                                                                                       Δική της !…

ζωή …
ψιθύρισε,   
πριν η βροχή της πάρει το στόμα….





                                                                                                            

16 σχόλια:

  1. με τιμάς ιδιαίτερα Λύχνε μου!!!...
    Σε φιλώ...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Εγώ, σ'αγαπώ ιδιαίτερα

    μην φοβάσαι τη βροχή ..
    δίνει ζωή .. σαν τη θάλασσα

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Φοβαμαι μηπως ξεθωριασουν τα συναισθηματα μας πριν προλαβει να τα παρει μακρια μας η ληθη...

    Την καλησπερα μου.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. να σου πω ένα "παραμύθι" ;;;

    Κάποτε ήταν μια θάλασσα. Η θάλασσα ζούσε σε μια τέλεια και φυσική κατάσταση υγρασίας και κυμάτων. Ένα πρωί, έτσι ξαφνικά, της ήρθε να σκεφτεί ότι είναι ένα δέντρο. Αυτή η ιδέα έμεινε για πάντα. Η θάλασσα δεν ήταν πια ευτυχισμένη.

    Είναι καλοκαίρι, διακοπές. Όπως κάθε χρόνο πήγα στη θάλασσα να κολυμπήσω. Όταν βούτηξα το κεφάλι μου μέσα με ρώτησε η θάλασσα: "Καλέ μου φίλε, με ξέρεις τόσο καιρό. Είμαι ένα μεγάλο δέντρο. Αλλά κάτι δεν πάει καλά. Τι πρέπει να κάνω για να ξαναγίνω ευτυχισμένη όπως τότε την πρώτη φορά που ήρθες και κολύμπησες σε μένα;

    "Τίποτα φυσικά" απάντησα. "Απλά πρέπει να εγκαταλείψεις την ψευδαίσθηση ότι είσαι ένα δέντρο"...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. λίγες λέξεις με συναίσθημα που μόνο ο γράφως διαχειρίζεται ως ωφείλει ...εμείς μόνο να ονειοροπολήσουμε μπορούμε με τις ζωγραφιές και τη βροχή !
    την καλημέρα μου V !

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  6. μη φοβάσαι στη σκέψη, πως κάποτε η ζωή σου θα τελειώσει… να τρέμεις όμως στη σκέψη, πως αυτή ενδεχομένως, να μην άρχισε ποτέ!!! τι κι αν ήταν, καλοκαίρι…

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  7. Να τα βιώνεις έντονα τότε Aλχημιστή, μήπως και δεν ξεθωριάσουν, μήπως και δεν φτάσεις ποτέ στον τόπο της λήθης όπου τίποτε πια δεν θα έχει πολύ σημασία.

    Καλή σου νύχτα :)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  8. Άγνωστε , σ’ ευχαριστώ για το «παραμύθι» των σκέψεων και ψευδαισθήσεων…

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  9. Σωστά το λές…!!!
    Να υπάρχει χώρος ΚΑΙ για ονειροπόλημα αγαπητή μου Alex :)))

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  10. Μου αρέσει η λέξη ενδεχομένως kittaro
    για το δυσδιάκριτο των ορίων της.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  11. V μου, χίλια συγνώμη! κατά λάθος έσβησα από τις "Μνήμες" το σχόλιό σου. σε παρακαλώ πολύ αν θέλεις ξαναγράψε μου, γιατί δεν πρόλαβα καν να δω τι είχες σχολιάσει!
    φιλιά καλημέρα!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  12. Είμαστε φυλακισμένοι στις απεικονίσεις του κόσμου. Είτε στις εικόνες που συλλαμβάνει το μάτι, είτε σ έναν καμβά. Τα σίδερα υπάρχουν. Αλλά η ζωή ξέρει. Χάρηκα για τη "συνάντηση" V. Θα τα λέμε.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  13. Δεν πειράζει Λύχνε μου. Ίσως δεν έπρεπε να υπάρχει αυτό το σχόλιό μου. Ας το αφήσουμε έτσι λοιπόν :)

    Λέω...να έχω και εδώ τις Μνήμες σου.
    Μερικές φορές η απώλεια έρχεται για να μη ξεχνάμε...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  14. Ξέρει Estella αλλά αρέσκεται στην μυστικοπάθεια συνήθως και στους γρίφους. Ζωγραφίζει καμβάδες γεμάτους σύμβολα και χρώματα επάνω στα χρώματα και σχήματα για να μπερδεύουν το μάτι.
    Καλώς ήρθες :)

    ΑπάντησηΔιαγραφή

Related Posts Plugin for WordPress, Blogger...