Έργο του Pino
Ευάλωτη μπροστά στα μυστήρια της ζωής της, την κατέκλυσαν οι παιδικές τις μνήμες. Τεράστια φάνταζε κάποτε αυτή η πόρτα. Πίσω της ζούσαν ονειρεμένοι μαγικοί κόσμοι που την περίμεναν. Το μόνο εμπόδιο ήταν μια κλειδαριά. Πάντα κλειδωμένη.
Είχε περάσει τόσος πολύς καιρός από εκείνο το κάποτε.
Το δεξί της χέρι έσφιγγε μια αρμαθιά κλειδιά. Ένα μόνο την ενδιέφερε. Της παραδόθηκε σήμερα το πρωί από τον δικηγόρο. Δεν θυμάται τι έλεγε η διαθήκη. Δεν θα τους ξαναέβλεπε και αυτό πονούσε. Θολά θυμάται τους άλλους που ήταν στο ίδιο γραφείο. Μοναδική κληρονόμος είστε, της είχε πει νωρίτερα ο δικηγόρος. Ήθελε να του πει… ναι, πάντα ήμουν. Μοναδική κληρονόμος της αγάπης τους.
Ένα παιδικό γέλιο, το δικό της , την πήρε από το χέρι και έτρεξε ανέμελη στους διαδρόμους και τις σκάλες αυτού του μεγάλου σπιτιού. Αυτοί δεν θα ήταν πια εκεί…
Το κλειδί , γλύστρισε μόνο του στην κλειδαριά. Η πόρτα ανταποκρίθηκε αμέσως.
Δεν θα μπορούσε να θυμηθεί μετά, πως μπήκε μέσα στο δωμάτιο, πως τράβηξε τις κουρτίνες και πλημμύρισαν τα πάντα φως.
Τα πάντα, ήταν άδεια. Άδειος χώρος. Σχεδόν έξω από το κορμί της, με την συνείδησή της να κρατά την ανάσα της, κοιτούσε μια γυναικεία φιγούρα να πλησιάζει στον τοίχο που κρεμόταν ο πίνακας.
Οι παιδικές της μνήμες την πήραν πάλι από το χέρι, να παίζει στον φθινοπωρινό κήπο με τη μάνα της. Είχε εκείνο το σάλι το σκούρο, γύρω από τους ώμους της να την ζεσταίνει. Από όταν θυμάται τον εαυτό της, εκείνο το σάλι ήταν σχεδόν ταυτόσημο με την παρουσία της. Υπήρχε από πάντα και για πάντα.
Το έβλεπε μπροστά της να τυλίγει την γύμνια της γυναίκας του πίνακα. Το κορμί της έφεγγε με ένα δικό του φως. Οι πινελιές γρήγορες, κοφτές. Πάθος…σκέφτηκε. Κόκκινο, να αιχμαλωτίζει το βλέμμα. Κορμί αποκαμωμένο, ριγμένο απρόσεχτα στα σεντόνια. Πρωινό. Ποιο πρωινό?
Αυτή η έκφραση, αυτός ο λαιμός.
Δεν μπόρεσε να θυμηθεί τη μάνα της, τόσο νέα…
Ο χρόνος χάθηκε στο δωμάτιο.
Κλείδωσε πάλι πριν κατέβει τις σκάλες. Ποιος ξεκλείδωνε και κλείδωνε μετά ? Ποιος κρατούσε άραγε το κλειδί που κρατούσε τώρα εκείνη?
Το κοίταξε, ακόμα ανάμεσα στα δάκτυλά της. Είχε το κλειδί μιας πόρτας.
Θα είχε κάποτε και το κλειδί της ψυχής τους?
Όταν θα άφηνε τα δικά της κλειδιά κληρονομιά θα έπαιρνε το κλειδί που αναζητά
ΑπάντησηΔιαγραφήμε κάποια κλειδιά στα χέρια ψάχνοντας πόρτες διαβαίνουμε ...
!!!!!!!
Είναι φορές meggie που στεκόμαστε έξω από κλειστές πόρτες με άδεια χέρια. Είναι φορές που έχουμε το κλειδί αλλά δεν το γνωρίζουμε...
ΑπάντησηΔιαγραφήΕίναι φορές που μας χαρίζεται ή το κερδίζουμε.
Μια πόρτα κλειστή είναι μια υπόσχεση, έστω φαντασιακά, αναπόδεικτα. Μια προοπτική...
Διαβαίνουμε ούτως ή άλλως!
Καλή σου ημέρα σήμερα !
" Ευάλωτη μπροστά στα μυστήρια της ζωής της " .... Το μυστήριο δεν σβήνει με το άνοιγμα μιας πόρτας (ευτυχώς), απλώς αλλάζει μορφή .
ΑπάντησηΔιαγραφήΜια όμορφη βραδιά θα ευχηθώ !!!
Ευτυχώς λέω και εγώ krye :)
ΑπάντησηΔιαγραφήκαι το "ευτυχώς" είναι και αυτό μια επιλογή...
Είναι φορές που θέλει θάρρος να βάλεις το κλειδί στην κλειδαριά, κι' άλλο τόσο να διαβείς το κατώφλι.
Το να μείνει κάποιος στους γνωστούς του "διαδρόμους" είναι και αυτό μια επιλογή. Σεβαστή πάντα.
Χιονίζει.
Καλό Σαββατοκύριακο !!
Θα είχε κάποτε και το κλειδί της ψυχής τους?
ΑπάντησηΔιαγραφήΜα το κρατούσε ήδη! Μόνο που δεν το ήξερε. Δεν είχε έρθει ακόμη η ώρα του...
Την καλησπέρα μου
Καλώς ήρθες Υπατία μου.
ΑπάντησηΔιαγραφήΚάποτε έρχετε η ώρα που αναγνωρίζουμε τι κρατάμε στα χέρια μας. Αναγνωρίζουμε τις δυνατότητες και ότι δεν χρειαζόταν να ψάχνουμε αλλού γι' αυτό που θέλουμε.
Μέχρι τότε, πόσα άλλα δεν έχουμε βρεί ήδη !
Καλή σου ημέρα :)
Για κάποιον απροσδιόριστο λόγο ή λέξη "ευάλωτη" στα ελληνικά, όπως και το vulnerable στα αγγλικά με συναρπάζει..
ΑπάντησηΔιαγραφήΌσον αφορά τις πόρτες... μεγάλο θέμα. Έχω υπάρξει πολύ τυχερός άνθρωπος γενικά στην ζωή μου και εώς τώρα οι πόρτες που άνοιξα έκρυβαν πολύ όμορφα πράγματα πίσω τους.. Σαφώς και κάποιες όχι, αλλά δεν πειράζει.. Καμμιά φορά πρέπει να παίρνουμε και κάποιο ρίσκο.. Έτσι για το αλάτι και το πιπέρι..
Καλησπέρα γλυκιά!
Μια πόρτα κλειστή είναι μια υπόσχεση, έστω φαντασιακά, αναπόδεικτα. Μια προοπτική...
ΑπάντησηΔιαγραφήΔιαβαίνουμε ούτως ή άλλως!"
Τώρα βέβαια ο Mr.Di δεν υπήρξε ποτέ του ιδιαίτερα ευφυής ώστε να δικαιούται να καταλαβαίνει όσα τετιμημένοι με τα δώρα του πνεύματος καταθέτουν αλλά και το λίγο του μυαλό θα έπρεπε να φτάνει για να καταλάβει το προφανές, που μάλιστα εμφαντικά επισημαίνεται από το θαυμαστικό στο τέλος της πρότασης. Κι όμως το αυτονόητο επιμόνως του διαφεύγει. Ελπίζει στην καλή σας διάθεση για να καταλάβει αν το "Διαβαίνουμε ούτως ή άλλως" συνδέεται με την κλειστή πορτά της προηγούμενης πρότασης ή αποτελεί μια αξιωματική απόφανση με γενικότερη στόχευση.
Κατά τα λοιπά, η ελάχιστη εντιμότητα που του αναλογεί, του επιβάλλει να αναγνωρίσει τον εξαιρετικό υπομνηματισμό ενός υπέροχου πίνακα!
Καλησπέρα σας.
Λοιπόν …Εκείνη μου, για κάποιο απροσδιόριστο λόγο οι λέξεις… συναρπάζει, ρίσκο, αλάτι , πιπέρι σαν να χορεύουνε παρέα μου μοιάζει… :)
ΑπάντησηΔιαγραφήΣαν να στροβιλίστηκες μαζί τους. Σαν να σου άφησαν μια λάμψη στα μάτια !
Καλό Σαββατοκύριακο.
Δύσκολη η Αθήνα αυτή την εβδομάδα ήταν…
Μr Di, καλώς ήρθατε κατ’ αρχήν αφού διαβήκατε αυτό το προσωπικό κατώφλι. Φυσικά το ούτως ή άλλως εδώ δεν υφίσταται. :)))
ΑπάντησηΔιαγραφήΤώρα βέβαια, το περίπου ξανθό κεφάλι της V αναρωτιέται με την σειρά του, γιατί ο Mr. Di να σταθεί στα λόγια ενός σχολίου αναζητώντας αυτό που ας υποθέσουμε του διαφεύγει, χωρίς βέβαια να έχουμε το δικαίωμα της αμφισβήτησης των λόγων του.
Πέραν της καλής διαθέσεως , (η διάθεση πραγματικά σας ευχαριστεί για το πώς την χαρακτηρίζετε έστω ελπίζοντας σε αυτόν τον χαρακτηρισμό) η V αναρωτιέται γιατί να πρέπει να εξηγήσει κάτι, που θα μπορούσε να αφεθεί έτσι μετέωρο, και να μην αφήσει τον Μr Di να δώσει την δική του απάντηση, που περισσότερο ενδιαφέρον θα έχει σε προσωπικό επίπεδο αφού όπως της έχουν πει, γιατί εκείνη δεν γνωρίζει, συνήθως στεκόμαστε σε λέξεις και φράσεις που έχουν μια ειδική σημασία για εμάς και συνήθως η ερώτηση και η απάντηση αποτελεί ένα ενδιαφέρον εσωτερικό μονόλογο …
Κατά τα λοιπά, ο υπέροχος πίνακας σας ευχαριστεί και εγώ επίσης για την παρατηρητική σας ματιά εν γένει !
Καλό ξημέρωμα να σας ευχηθώ πια και θα χαρώ να διαβείτε ξανά :)